czwartek, 15 maja 2014

Technika mokrego kolodionu

Jest to jedna z pierwszych technik negatywowych (pierwszą jest kalotypia opatentowana przez Williama Foxa Talbota). Miała ona za zadanie dorównać, a nawet przewyższyć jakością - możliwością multiplikowania - dagerotypy. Technika mokrego kolodionu została wynaleziona przez Fredricka Scotta Archera w 1851r, chociaż niektóre źródła podają jako twórcę tej metody również Francuza Gustawa Le Gray.

Mokry kolodion to emulsja światłoczuła, składająca się z roztworu nitrocelulozy-eteru dietylenowego i etanolu (alkohol). Odpowiednie proporcje jodków i bromków wymieszane z kolodionem tworzą - pod wpływem światła - obraz utajony, który zostaje wywołany: halogenki zamieniają się w srebro metaliczne i tak powstaje obraz. Zasady są bardzo podobne jak w fotografii analogowej, tylko trochę bardziej, wbrew pozorom, uproszczone. Szklane obrazy zamalowane czarną farbą, lakierem zostały nazwane ambrotypami od greckiego słowa ambros - nieśmiertelny. Technikę tę charakteryzuje pewna przypadkowość; tworzy ona charakterystyczną estetykę zdjęć, którą nie sposób powtórzyć i to właśnie nadaje im swoja wartość. Mokry kolodion jest używany do dziś przez takich artystów jak Sally Man, Mark Scully Ostterma, Paweł Śmiałek, Jody Ake itd.




tekst i zdjęcia: Kamil Syczuk / afa / II rok