Przyjście do AFY było dla mnie małym spełnieniem marzeń, bo w końcu mogłam robić to, co naprawdę kocham, czyli zdjęcia. W pełni szczęścia żyłam do momentu, kiedy sprawdziłam plan i okazało się, że jednym z przedmiotów jest rysunek i malarstwo. Pomyślałam „dlaczego?”. Zawsze bazgrałam coś w zeszytach, ale to nigdy nie były dzieła sztuki, które można by gdziekolwiek pokazać, jednym słowem, nie potrafiłam rysować. Byłam o tym przekonana.
Przyszedł dzień sądu, czyli pierwsze zajęcia z panem Łukaszem Nawrockim – nauczycielem rysunku. Jego pozytywne myślenie, wyluzowanie i pasja sprawiły, że chciałam uczestniczyć w zajęciach; chciałam, żeby ten człowiek czegoś mnie nauczył. Zaczyna się od zwykłego mazania kresek na kartkach, przechodząc i poznając nowe techniki tworzenia prac. Moje obawy, że nie potrafię rysować czy malować, odeszły w niepamięć. Teraz przychodząc regularnie na zajęcia, dostrzegam postęp, który zrobiłam od pierwszego dnia; co więcej, moje prace zaczynają mi się podobać! Dzięki konstruktywnej krytyce ze strony nauczyciela oraz tego, że dostrzega w każdym z osobna potencjał i stara się wydobyć z niego ukryte talenty artystyczne, okazuje się, że każdy potrafi stworzyć na kartce coś, z czego może być dumy.
W końcu jesteśmy artystami, inaczej nie znaleźlibyśmy się w AFIE ;)
 |
| 26 września 2013 |
 |
| 26 września 2013 |
 |
| 21 listopada 2013 |
 |
| 13 lutego 2014 |
 |
27 lutego 2014
tekst i prace: Paulina Kubera / afa / I rok / tryb dzienny
|
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.